Öz bakım becerilerinin kazanılması çocuğun bağımsızlaşmasının başlangıcını teşkil eder. Bu noktada ailelere çok büyük sorumluluklar düşmektedir.Çocuğun girişimleri desteklenmeli ve petkiştirlmelidir.Aşırı koruyucu ebeveyn tutumları çocuğun içine kapanık ve pısırık kendine güven duymayan özellikler göstermesine neden olabilir.Örneğin çocuk kendi başına yemek yemek isteyebilir tabi yerken üzerini ve etrafı kirletir. Bu durumda aileler gerekli düzenlemeleri yapmalı ve çocuğun girişimleri desteklenmelidir.Asla eline vurulmamalıdır.
Öz bakım becerilerinin belirlenmesinde öğretmen ve aile iş birliği içinde olmalıdır.Öğretmen aileye öz bakım becerilerinin bulunduğu bir liste sunmalıdır. Böylece çocuk ve aile için öğrenilmesi öncelikli beceriler beraber belirlenmelidir. Beceriler kolaydan zora doğru bir sıralama içermelidir.
Öz bakım becerileri mümkün olduğunca doğal ortamlarında ve gereksinim duyulduğunda öğretilmelidir.Bu hem sizi hemde öğrenciyi olumlu motive edecektir.Örneğin banyodan sonra ve sabah kalkıldığında giyinme becerileri çalışılabilir veya yemekten sonra diş fırçalama becerisi çalışılabilir.
Soyunmasını bilmeyen çocukla giyinme çalışmak zordur.Bu sebeple giyinme çaılşmadan soyunma becerisi çalışılabilir.
Becerilerin öğretiminde kolaydan zora doğru bir sıralama takip etmek faydalı olacaktır. Örneklendirecek olursak uzun kolludan önce kısa kollu ,düğmeli veya fermuarlı pantoluona göre lastikli pantolon ,boğazlı kazağa göre bisiklet yaka veya v yaka ,iliklemeden önce çıt çıt gibi…örneklerimizi çoğaltabiliriz.
öz bakım becerileri öğrencinin hayata hazırlanması ve bağımsız olarak kendine yetebilmesini ve sosyal kabulü artırmaktadır.Ebeveynlerinin üzerindeki yükü hafifletmekte ve kenidilerine daha fazla zaman ayırmalarını sağlamaktadır.